Hayat dediğimiz şeyin içinden geçip gidiyoruz. Bazen ne yaşadığımızın ,ne hissettiğimizin bile farkında olamıyoruz.Sonra bir an geliyor o yaşam son buluyor.İçimizde genelde “keşke”ler kalıyor .
Keşke söyleseydim,keşke şöyle yapsaydım ,keşke anlatsaydım diyoruz ama o zaman çok geç olmuş oluyor .O zaman neye ihtiyacımız var?Neyi bekliyoruz ? An şu an. Sonrası var mı bilmiyoruz ki. Çıkartalım tadını elimizden geldiğince ve eyleme geçelim artık, sonradan pişman olmamak için:) Çünkü varız ve yokuz.
Bu kayıttan sonra belki Pinhani’den “Yitirmeden “şarkısını dinlemek istersiniz benim gibi:)